Eindelijk een man

Ik ben nu eindelijk een man. Niet dat ik daarmee bedoel dat ik eindelijk een mens van het mannelijk geslacht ben. Dat ben ik al sinds mijn geboorte. Nee, ik bedoel dat ik eindelijk de laatste horde van jongen naar man genomen heb. Het gebeurde afgelopen weekeinde. Zoals wel vaker maakten we een nachtduik in een van de lokale wateren. Ik was hier al vaker geweest en ik kende het gebied als mijn broekzak. Deze keer zou ik iemand meekrijgen die nog niet eerder hier geweest was en het zou dus de eerste duik zijn waarbij ik volledig de controle had over de tijdsduur van de duik en de route van de duik. Enigzins zenuwachtig controleerde ik mijn eigen spullen (lamp, backuplamp, extra lamp voor het geval mijn backlamp er op zou houden, buddylijn enz). Bij de waterkant nog even een buddycontrole uitboeren en de handsignalen doornemen en we konden gaan.

Onder water was het ongekend helder. We zagen de baarzen en voorns rusten op het zand, de snoeken waren op jacht en kwamen zelfs kijken of onze lampen van eetbaar materiaal waren. Palingen kwamen ons begroeten en zelfs een karper of twee vond het nodig om ons pad te kruisen.

We hadden afgesproken om maximaal een uur te duiken en na zo’n 55 minuten gaf ik dan ook aan dat het tijd was om naar boven te gaan. Ik had alleen met een ding geen rekening gehouden. Door alles wat we gezien hadden had ik niet opgelet waar in de put we ons bevonden en door de zenuwen had ik er niet aan gedacht om mijn kompas in te stellen. Toen ik mijn hoofd boven water stak zag ik dus tot mijn schrik dat we precies in de tegenovergestelde hoek van de plas uitgekomen waren. Een controle van mijn lucht en dat van mijn buddy leerde me ook dat het niet mogelijk was om onder water nog even snel terug te zwemmen. Bliksemsnel dacht ik na en besloot ik dat we aan deze kant uit het water zouden gaan en dan om de plas heen terug te gaan lopen. Tegen mijn buddy verklaarde ik dat we nu de mooiste plek van de put gezien hadden die hij kon zien en dat teruglopen helaas daar bij hoorde. Op de parkeerplaats aangekomen kwamen de andere leden van onze groep al luid roepend naar ons toe. Vol bravoure liet ik mijn buddy verslag doen. De snoeken werden minstens anderhalf keer zo groot als ze echt waren. Toen we later omgekleed waren en iemand fluisterend aan mij vroeg of we niet gewoon op het verkeerde punt boven gekomen waren keek ik hem recht in de ogen en zei: “Nee, we hebben precies volgens duikplan gedoken.”.

Ineens besefte ik het: de weg kwijt zijn en doen alsof het de bedoeling was….. ik ben een man.