Kerst

Kerst komt er aan. Een tijd van rust en bezinning…… en van duiken in (ijs)koud water.


Ik ben nog van een oude garde en duik nog gewoon met een natpak. Zomers is dat ideaal, maar in de winter heeft dat toch duidelijk zijn nadelen. Ik begin het al koud te krijgen als ik mij aan de kant omkleed. Snel het pak aan om mij te beschermen tegen de gure wind en dan pas de rest van mijn set optuigen. Dan stappen we het water in. Het ijskoude water stroomt tergend langzaam mijn pak in zodat pas na twee minuten het water tot aan mijn kruis gestegen is (wat de eerste keer op zichzelf al een unieke ervaring oplevert). De laatste stukjes van mijn pak lopen pas vol als we onder gaan. Een ding weet ik zeker. ’s Zondagsochtends gaan duiken zorgt er gegarandeerd voor dat je klaarwakker bent als je het water uit komt,

Onder water is het stil. De vissen zijn diep weggedoken en dus onvindbaar. Het plantleven heeft zich ook aangepast zodat je blij mag zijn als je hier en daar een sprietje tegenkomt.

Na een minuut of 20 beginnen mijn vingers te tintelen en geef ik aan mijn buddy aan dat ik het koud begin te krijgen en dat we om moeten draaien. Mijn buddy, gekleed in een droogpak natuurlijk, vraagt of we nog een paar minuten door kunnen gaan en uiteraard zeg ik ‘oké’. Ik weet het, een ruggengraat als een natte krant, maar alles voor die extra momenten onder water. Wie weet dat net om de hoek die grote snoek nog ligt te wachten. Uiteraard is die snoek er niet en als we dan eindelijk aan de kant aankomen, weet men te melden dat ik toch ‘een wat blauwe kleur’ in mijn gezicht heb.

Nu begint het moeilijkste van de duik. De auto staat net verkeerd, dus de gure wind staat precies op mijn achterbak gericht en ik zou zweren dat er minder sneeuw lag toen ik het water in ging. Tegen de tijd ik het pak eindelijk van mij af heb kunnen stropen zijn mijn handen zo koud geworden dat ik nauwelijks in staat ben om mijn handdoek vast te houden, laat staan om mij aan te kleden.

Als het met veel worstelen is gelukt om mijzelf aan te kleden, staat de rest al geduldig te wachten met hun tweede of derde kop koffie. Nadat ik het laatste restje heb opgedronken, gaan we weer op weg. Op de weg terug heb ik moeite om mij aan de snelheid te houden, maar als ik wordt aangehouden ben ik er van overtuigd dat de justitie best begrijpt dat het moeilijk rijden is met bevroren voeten. Toch?

Prettige kerstdagen en veel bubbels voor het nieuwe jaar